CANBERRA – Door de steeds grotere vraag naar superlijm in ontwikkelingslanden dreigen producenten de vraag uit Australië niet meer aan te kunnen. Mocht het land Down Under effectief zonder superlijm vallen, dan zou dat een ramp betekenen voor zijn ongeveer 20 miljoen inwoners, die zonder de kleverige substantie massaal van de aardbodem dreigen te vallen onder invloed van de zwaartekracht.
– door Jan-Pieter De Leugheneire –
Door zijn ligging onderaan de aardbol heeft Australië het altijd al lastig gehad om zijn burgers en roerende en onroerende goederen aan de grond te houden. Zo was er het befaamde incident in Perth in 1987, toen een olietanker voorgoed in de ruimte verdween omdat de ketting waarmee hij in zee was bevestigd het begaf. Het is algemeen geweten dat Australiërs dagelijks enkele druppeltjes superlijm aan de schoenzolen moeten bevestigen om niet pardoes in de lucht te vliegen. Door het tekort zou men Down Under binnenkort echter hetzelfde lot beschoren kunnen zijn als de olietanker.
Kangoeroe
Om de problemen het hoofd te bieden, kijken Australische wetenschappers nu ook naar de dierenwereld. Zo hebben sommige soorten zich aan de extreme zwaartekrachts-omstandigheden aangepast lang voor de mens zijn intrede deed op het continent. Een veelbelovende piste is dan ook om constant naar de aarde terug te springen zoals kangoeroes dat doen, ook al is de wetenchap er nog niet in geslaagd te verklaren hoe zij zich precies afzetten tegen de lucht. Daarnaast bekijkt men ook of de burgers niet kunnen blijven hangen door hun hoofd in de grond te steken, de simpele maar geniale oplossing die struisvogels al miljoenen jaren aan de grond houdt op het zuidelijk halfrond.
Nieuw-Zeeland – dat door zijn geografische positie met gelijkaardige problemen kampt maar zijn inwoners sinds mensenheugnis met touwen aan de aarde verankert – heeft al aangeboden honderdduizenden koorden te zullen verschepen naar het getroffen buurland. Europa en de landen van de voormalige Britse Commonwealth geven te kennen zogenaamde ‘zwaartekrachtvluchtelingen’ te willen opvangen, al zullen ze geval per geval oordelen of de toestromende Australiërs wel in aanmerking komen voor asiel.
