OPGLABBEEK – Vrijdagavond namen de ouders van Kiran Aendenboom (11) de beslissing om hun zoon vandaag naar bed te sturen voor de aanvang van de populaire quizshow De Pappenheimers (één). Kiran noemt de beslissing “totaal onrechtvaardig” en heeft zijn ouders te kennen gegeven van huis te willen weglopen.
– door Jan-Pieter De Leugheneire –
Alles begon toen Kiran vrijdagavond rond vijf uur ’s avonds een tussentijds rapport overhandigde aan zijn ouders. Daaruit bleek dat de jongen in november heel wat steken had laten vallen, voornamelijk voor de vakken Frans, Wiskunde en Wereld Oriëntatie. Ter zijner verdediging riep de jongen in dat Juf Els hem viseert sinds hij een (vermoedelijk papieren) propje naar het bord gesmeten had. “Die slechte punten zijn een veel te grote straf voor wat in wezen een banale grap was”, aldus de jongeman. Nochtans vermeldde diens rapport, mét handtekening van de takenjuf (die buiten het dispuut staat, nvdr.), letterlijk dat Kiran “voortaan beter zijn best zou moeten doen”. Kirans vader Ludo waarschuwde dan ook dat “maatregelen zouden volgen”. “Vooral als je blijft rondhangen met Jurgen en Kevin”, voegde zijn moeder daar aan toe. Jurgen en Kevin wonen in een sociaal achtergestelde wijk en zijn volgens Kirans moeder de hoofdoorzaak van al wat misgaat in het leven van haar zoon. De jongens zouden volgens de schooldirectie “in het verleden al betrapt zijn op het stelen van kauwgum in de krantenwinkel van Martine Debusschere”. Vermoed wordt ook dat ze af en toe een sigaret opsteken. Jurgen en Kevin waren onbereikbaar voor commentaar.
Nintendo
De spanning tussen Kiran en zijn ouders is al langer aan het toenemen. Twee weken geleden nog nam Kirans vader diens Nintendo DS af, naar eigen zeggen omdat die gameconsole hem afleidt van “de belangrijke dingen in het leven, zoals goed uitverdedigen en die ene, perfecte assist die ik u niet heb zien maken”. Kirans team White Star Opglabbeek had toen net de match tegen Eendracht Opoeteren verloren met 6-0. De 2-0 en de 5-0 waren te wijten aan flaters van zijn zoon. Volgens Layla (8), Kirans zus, viel het verlies van zijn gameconsole Kiran erg zwaar en zwoer hij toen zich te zullen wreken “op vaders moestuin”. Op zaterdagochtend jongstleden vond het meisje eindelijk de moed om haar vader te waarschuwen dat zijn prei in gevaar was.
Het conflict bereikte een voorlopig culminatiepunt toen Kiran zondagmiddag het verraad van zijn zus ontdekte en haar in ruil daarvoor een zogenaamde slangenbeet (een wringende beweging met de bedoeling de huid van het slachtoffer pijn te doen, nvdr.) op de linkeronderarm zette. Toen het nieuws van de aanval uitlekte, besloten Kirans ouders hun zoon te straffen door hem naar bed te sturen vóór De Pappenheimers (één), en dat “tot zijn punten beter zijn”. Aangezien het volgende rapport van Kiran er pas op 24 december komt, zal hij dus minstens drie afleveringen van zijn favoriete tv-programma moeten missen. De dalende trend van zijn cijfers indachtig zou het wel eens kunnen dat Kiran de rest van dit seizoen van De Pappenheimers helemaal zal missen.
De jongen heeft zijn straf dan ook als “totaal onrechtvaardig” bestempeld. Hij claimt het hier niet bij te zullen laten. “Sarah (een klasgenoot, nvdr.) mag wel opblijven tot na De Pappenheimers en die heeft een veel slechter rapport”, verdedigde hij zich. “Dan moet je maar bij Sarah gaan wonen”, antwoordde zijn moeder. “Misschien moet ik dat wel doen”, riposteerde Kiran. Hierop kreeg hij een pedagogische tik van zijn vader, waarop de jongen tussen zijn tranen door te kennen gaf dat hij “wilde dat hij dood was”.
Kirans moeder neemt het dreigement ernstig en zal vanavond om het half uur een kijkje gaan nemen in de kamer waar hij zijn huisarrest doorbrengt.
Zonder een oordeel te vellen over geen van beide partijen, valt me toch op dat dit een klassiek geval is van een escalatie waarbij uiteindelijk de ratio toch wel een beetje zoek is…
Aan beide zijden worden dreigementen geuit, die men eigenlijk niet meent…
Stel je voor dat Kiran zijn tas maakt en vertrekt naar Sarah… wat zal Ludo dan doen ?? hem fysiek tegen houden ? En nu hij elf is lukt dat misschien maar straks is ie 16 en torent ie boven zijn papa uit…
Stel je voor dat Kiran inderdaad probeert… nee, als ouder mag je daar niet aan denken!
Het begin van het conflict, daar wil ik het echter wel even over hebben, want dat stoort me toch.
Ik zou denken dat sport op die leeftijd alles te maken heeft met bezig zijn, je amuseren met vrienden, en in dit geval met buiten ‘spelen’. Maar zo heeft vader Ludo het niet begrepen. Er moet blijkbaar ‘gepresteerd’ worden. En fouten worden thuis bestraft.
Als er al sprake moet zijn van maatregelen omwille van het speelgedrag, de inzet of de prestaties op het veld, dan is het volgens mij aan de trainer/coach om hierop in te spelen en Kiran op een volgende training hierover aan te pakken (en dan bedoel ik motiveren, corrigeren en niet zozeer sanctioneren, tenzij er ergens een grove fout is gebeurd).
De reactie van Ludo kan enkel tot 2 dingen leiden: mogelijks verliest Kiran zijn interesse in het voetbal omdat hij denkt dat hij het toch niet kan en – en dit is veel erger- mogelijks kijkt Kiran heel erg op naar zijn vader, probeert ie vanalles om te ‘scoren’ bij hem en gaat hij -door dit soort reacties- gaan geloven dat hij een nietsnut is, die niets kan goed doen (en zijn punten versterken dit idee enkel maar). Iets waar ik overtuigd van ben dat niet met de werkelijkheid strookt en dat je als ouder ook eigenlijk niet wil overbrengen.
Ik heb gemakkelijk praten, ik weet het, ik sta hier aan de zijlijn terug te kijken. Maar (om de analogie van het voetbalveld verder te trekken), ik sta misschien aan de zijlijn, maar ik sta niet te roepen en te dreigen -zoals te vaak ouders aan de zijlijn doen-, ik probeer enkel een ander licht te werpen.
ofte, hoe zou ik (als ouder) dit hebben aangepakt:
De voetbal laten we op de voetbal en dit kan geen sancties thuis opleveren.
Het geweld tegen de zus, hoe klein ook is uiteraard niet aanvaardbaar en kan/moet ook gesanctioneerd… Dat zou bijv. 1 dag geen DS ofzo kunnen zijn.
En dan de punten… Punten zijn het resultaat van inzet. En inzet is veel belangrijker dan de punten… Dus, indien Kiran naar de Pappenheimers wil kijken, dan had ik hem opgedragen om die dag een extra inzet te doen voor school (bijv. een taak extra goed maken of een stuk instuderen, wat je als ouder kan opvragen).
Zo motiveer je hem met een onmiddellijke beloning voor de geleverde prestatie, en gaat hij ook inzien dat aan ‘inzet’ ook leuke dingen vasthangen.