Koning Albert pleegt staatsgreep

BRUSSEL – Vanmorgen om 9.21 uur heeft koning Albert de macht over het land overgenomen en met de hulp van de strijdkrachten een noodregering geïnstalleerd. Regering, parlement en alle bemiddelaars, verduidelijkers, pre- en informateurs zijn onder militair escorte naar huis gestuurd. Een triumviraat bestaande uit Jean-Luc Dehaene, Louis Tobback en Louis Michel neemt voor onbepaalde tijd het bestuur van het land op zich. Naar verluidt was voor de koning de maat definitief vol na de uitzending van De Allerslimste Mens gisteravond. In de Wetstraat wordt met grote opluchting gereageerd op de demarche van de vorst.

De mededeling die het Paleis zopas de wereld instuurde laat aan duidelijkheid niets te wensen over: “Het is nu wel mooi geweest. Jarenlang hebben Wij deze politieke generatie de kans gegeven om volwassen te worden. Wij hebben hen kleurboeken bezorgd waarop ze de taalgrens mochten inkleuren, dozen Mens-Erger-Je-Niet om met elkaar te leren omgaan, en boksballen met elkaars kop d’erop om zich in stilte af te reageren. Wij hebben hen samen laten spelen en apart, en telkens opnieuw hebben Wij hun traantjes weggeveegd wanneer ze weer eens kwamen uithuilen over vals spelen op de speelpaats. En vooral: Wij hebben nu al een half jaar langer dan nodig de wekelijkse bezoeken van Yves Leterme moeten verdragen. Het is mooi geweest. Trop is te veel.”

‘Niet opgeven!’

Volgens goed geïnformeerde bronnen uit de koninklijke entourage nam de vorst zijn besluit gisteravond. “Hij probeerde al de hele avond Beke, Di Rupo, Milquet en Gennez aan de lijn te krijgen, maar niemand nam op. Bleek dat ze allemaal aan het kijken waren naar De Allerslimste Mens. Toen Beke aan de telefoon kwam, was hij nog steeds aan het brullen ‘Niet opgeven, Bart, niet opgeven!’. Kijk, dan kennen ze Albert nog niet, hè. Een brave mens, maar als hij één keer echt kwaad wordt…”

Namens de nieuwe noodregering verspreidde Louis Tobback de volgende beknopte verklaring: “Ik heb absoluut niks te zeggen. Wij gaan de boel opkuisen, de sociale zekerheid redden, en de economie weer op gang brengen. Meer hoeft u niet te weten want u snapt daar toch niks van. Duidelijk?”

De eerste reacties in de Wetstraat zijn overweldigend positief. “Eindelijk,” zucht Bart De Wever. “Weet je wel wat dat is, een half jaar lang de serieuze mens moeten uithangen? Nooit eens meer met mijn kamionnetjes en Monopoly-bankbiljetjes spelen? Elke cantus en elke repetitie van de vendelzwaaiclub missen?  Ik ben echt door het dolle heen van opluchting. Nunc est bibendum!”