LUXOR/MELSBROEK – Vannacht is de Egyptische president-voor-het-leven Hosni Mubarak in het grootste geheim overgevlogen van Luxor naar de militaire luchthaven van Melsbroek. Hij deed dat op vraag van koning Albert, die in zijn wanhopige zoektocht naar een nieuwe formateur nu ook over de landsgrenzen heen kijkt.
– door Jan-Pieter De Leugheneire –
Informateur, preformateur, olijk duo, clarificateur, conciliateur… de koning heeft steeds een bijzondere verbeeldings-kracht aan de dag gelegd als het erop aankwam iemand aan te stellen om de federale onderhandelingen nieuw leven in te blazen. Nu Vande Lanotte (SP.A) de handdoek in de ring heeft gegooid, Di Rupo (PS) oproept om een regering van nationale eenheid te vormen, en CD&V en N-VA ook dat voorstel opnieuw afblazen, lijkt de inspiratie in Laken meer dan ooit zoek. “Het bobijntje van Albert is af”, bevestigt een anonieme bron dicht bij de koning.
‘Dictateur’
Ten paleize keek men gisteravond dan ook met stijgende bewondering naar de manier waarop president Mubarak omging met de onlusten in zijn land. “Zo iemand hadden we nodig”, weet Jacques van Ypersele de Strihou, de kabinetschef van de koning. “Een koninklijk ‘dictateur’. De manier waarop hij er in slaagde ondanks massaal protest een hele dag incommunicado te blijven is enkel weggelegd voor de allergrootsten. Toen Mubarak uiteindelijk zei dat hij de huidige regering zou ontslaan en al meteen ’s anderendaags een nieuwe kon aanstellen, wisten we dat hij de geknipte man was voor de job. Bovendien”, vervolgt van Ypersele de Strihou, “zal het met Mubarak in het zadel rap gedaan zijn met dat getwitter en die blackberry’s aan de onderhandelingstafel.”
Ons vorstenhuis onderhoudt al lang goede relaties met de Egyptische president. “De koning mag Hosni zeggen”, beaamt de kabinetschef. “We hebben hem dan ook onmiddellijk gebeld met de vraag of hij zijn opstandige bevolking niet wil ruilen voor de veel docielere Belgische burger. Iets waarover hij geen twee keer moest nadenken.” Het duurde een tijdje vooraleer de privéjet van de president was volgestouwd met koffers vol goud en sieraden, maar uiteindelijk landde hij om half vier vannacht op de militaire luchthaven van Melsbroek.
‘Sire, geef me vierentwintig uur’
Zodra Mubarak was geland, legde deze een in de Belgische politiek zelden geziene daadkracht aan de dag. “Sire, geef me vierentwintig uur”, zei de president toen hij omstreeks vier uur deze ochtend het paleis in Laken binnenstormde. Naar verluidt liet hij onmiddellijk zijn persoonlijke lijfwacht uitrukken om de federale onderhandelaars nog voor het ochtendgloren uit hun bed te lichten en hen op te sluiten in de kelders van Hertoginnedal.
Voorlopig lijkt iedereen tevreden met de werkwijze van de nieuwe formateur. PS-voorzitter Elio Di Rupo heeft al laten weten “verheugd te zijn dat de regering van nationale eenheid er dan toch zal komen, zonder dat ik daarin de verantwoordelijkheid van het premierschap op mij moet nemen”. Groen!-voorzitter Van Besien, Ecolo-voorzitter Javaux en SP.A-voorzitster Caroline Gennez delen naar aloude gewoonte unisono mee dat ze “liever een slechte regering hebben, dan geen regering”. CDH-voorzitster Milquet is nu niet langer enkel “kwaad” en “teleurgesteld”, maar ook “hoopvol” en “voorzichtig optimistisch”. Bij MR en Open Vld zijn ze al lang blij dat ze weer mogen meespelen, en N-VA-voorzitter Bart De Wever ten slotte prijst Mubaraks belofte om in de toekomst “tegen de N-VA gerichte, Belgicistische protestmarsen zoals de SHAME-betoging met harde hand uiteen te drijven”. Enkel Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter, die overigens niet in die regering van nationale eenheid zal zetelen, hekelt het feit dat Mubarak daarvoor heel wat Egyptische soldaten naar België zal moeten halen. “En je zal zien dat die dan hun vrouw en kinderen ook willen meebrengen.”
Verwacht wordt dat de nieuwe regering nog voor zondagavond de eed zal afleggen in Brussel.
