BRUSSEL – De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Afgelopen zondagavond heeft in de Ancienne Belgique in Brussel de Texaanse blueslegende Blind Smokestack Watermelon vriend en vijand verrast met een optimistisch en ronduit positief concert. Dit resulteerde in geweld en rellen in onze hoofdstad.
De verwachtingen in de AB waren hooggespannen in de weken die voorafgingen aan het concert. Van overal in Europa hadden handenwrijvende fans massaal tickets besteld, in de hoop getrakteerd te worden op een show vol armoede, wanhoop, alcoholisme en liefdesverdriet. Niet gering was hun scepsis toen ze Smokestack Watermelon met een brede glimlach de bühne zagen betreden.
Bluesfanaat Bjernö Hôgenstrom uit Noorwegen zag de bui al meteen hangen: “Een glimlachende neger voorspelt nooit veel goeds, en al zeker niet als het een bluesmuzikant van het kaliber van Smokestack Watermelon betreft. We hebben het tenslotte over de man die in 1958 de hit schreef ‘Weeping over the rather tiny carrots in my back yard this season’.”
Inderdaad stond het voltallige publiek verstomd toen de Texaanse gitaarheld slechts 3 minuten na de afgesproken begintijd het podium betrad, er nuchter en uitgeslapen uitziend. Smokestack Watermelon opende zijn set met een licht gewijzigde versie van de klassieker ‘Girlfriend left me at the railway station’, waarin de relatiebreuk nu blijkt te berusten op een misverstand bij de spoorwegen, en achteraf is bijgelegd.
Daarna sloeg de sfeer echter volledig om wanneer de als getormenteerd bekend staande zanger/gitarist enkele nieuwe nummers uitprobeerde. Nieuwe single ‘Woke up this morning to go to a well-paid job that I love’ kon rekenen op boegeroep van enkele tientallen -voornamelijk werkloze- fans van het eerste uur. Erger werd het nog toen de Amerikaanse gitarist overschakelde naar het uptempo ‘I’d like to marry my girl because she is sweet, faithful, and wants to have kinky sex seven times a day’. Na deze flagrante overtreding van de regels van de blues, die duidelijk stipuleren dat je grondige problemen met de vrouwen moet hebben, was voor het overwegend puristische publiek de maat vol. Her en der ontstond er geduw en getrek, men begon met stoelen te gooien, en het podium werd bekogeld met tal van voorwerpen. Hierop legde een lachende Smokestack Watermelon het concert prompt stil, met de woorden ‘Kiss my black ass motherfuckers,
I’m off to Ibiza to drink and have sex!’.
Nog de hele nacht was het verder bijzonder onrustig in Brussel. Overal in de stad gingen ontgoochelde bluesfanatici herrie schoppen. De muziekliefhebbers staken auto’s in brand, en vernielden bushokjes en winkeletalages met inderhaast bijeen gesprokkelde wasborden en mondharmonica’s. De wereldberoemde blueszanger is sindsdien niet meer bereikbaar geweest voor commentaar. De toekomst zal moeten uitwijzen of zijn recent herwonnen geluk zijn carrière al dan niet zal fnuiken.
The Raaskalderij is finally back!
Sommige lieden houden het voor bekeken als ze iets positiefs horen, lezen of zien en boren het greintje plezier ook nog allerliefst zo diep mogelijk omdat ze hun eigen gronden niet meer kennen
als pietluttige agressieve negativisten.