CAIRO (EIGEN BERICHTGEVING) – In Egypte hebben deze week voor het eerst in de geschiedenis van het land democratische verkiezingen plaatsgevonden. Sinds de val van dictator Hosni Moebarak is de macht er in handen van het leger, dat beloofd heeft de macht te zullen overdragen aan een civiele autoriteit zodra er een regering is gevormd. De legerleiding kijkt nu naar België voor nuttige tips over een vlotte regeringsformatie.
“Het Egyptisch leger is altijd een groot voorvechter van de democratie geweest,” vertelt ons veldmaarschalk Mohammed Hoessein Tantawi, Hoofd van de Opperste Raad van de Strijdkrachten, en sinds het vertrek van president Moebarak de facto staatshoofd van Egypte. “Wij hebben in het verleden natuurlijk wel de dictatuur van Moebarak gesteund en onder zijn presidentschap flink onze boterham verdiend door de bevolking wat onder de knoet te houden, maar geloof mij: wij deden dat eigenlijk dik tegen ons goesting.”
“Maar nu heeft die bevolking Moebarak verdreven en aan de wereld op niet mis te verstane manier duidelijk gemaakt met dergelijke verdrukking niet gediend te zijn. En ook al is alle bestuurlijke en uitvoerende macht daarmee in onze handen komen te liggen – naast de militaire middelen om die macht ook daadwerkelijk te bestendigen -, uiteraard zijn wij meer dan bereid om die over te dragen aan een burgerregering, zodra die op democratische wijze door het volk zelf is verkozen en samengesteld.”
‘Wij kunnen van de Belgen zeer veel leren’
Tantawi kijkt nu naar België als goed functionerend democratisch voorbeeld: “Wij kunnen van de Belgen inderdaad zeer veel leren. Ze nemen hun tijd. Het volk aanvaardt dat er soms meer dan vijfhonderd dagen onderhandeling zonder zichtbare voortgang nodig zijn om een regering op poten te zetten en dat er tijdens die periode best geregeerd wordt door de pre-electorale administratie. Zoiets zouden wij in Egypte ook graag doen.”
Hoe het Belgische formatiemodel ook in Egypte geïmplementeerd zou kunnen worden is nog niet meteen duidelijk, maar Tantawi heeft alvast enkele ideeën. “België beschikt natuurlijk over twee verschillende bevolkingsgroepen die zowel geografisch gezien als socio-linguïstisch redelijk ver uit elkaar liggen, wat ervoor zorgt dat je alles grondig en lang moet bespreken. Dat voordeel heeft Egypte, met zijn homogene naar democratie hunkerende mensenmassa, helaas niet. Met het gevaar dat een regeringsformatie redelijk snel in de sacoche lijkt, zolang er maar een democratisch representatieve volksvertegenwoordiging is.”
“We onderzoeken nu of er ook bij de Egyptische bevolking geen culturele tegenstellingen te vinden zijn, die we eventueel wat meer in de verf kunnen zetten. Het zou handig zijn als we daarbij gebruik zouden kunnen maken van de Nijl, die het land toch al in twee mooi afgebakende delen splitst. Kwestie van hopelijk langdurige regeringsonderhandelingen mooi te kunnen kaderen. En als dat niet lukt, kunnen we natuurlijk altijd terugvallen op religieuze verschillen. Dat soort zaken doet het hier ook altijd zeer goed.”
