PYONGYANG – Na het plotse overlijden van hun Onoverwinnelijke Generaal krijgt zijn jongste zoon, Kim-Jong-un, nu de totale controle over de gehele Noord-Koreaanse staatsinfrastructuur. Naast het geschrei van de miljoenen Noord-Koreanen die het verlies van hun Geliefde Leider proberen te verwerken, klinken echter ook bezorgde geluiden. “Is Kim-Jong-un wel even van de pot gerukt als zijn vader?” vragen velen zich af. Niet nodig, verzekert een bedroefde maar optimistische Kim-Jong-un: “Ik ben even zot als papa.”
“Van Kim-Jong-il wisten we wat we aan hem hadden,” vertelt ons Lee-Not-bruce via een niet-traceerbaar telegrafisch gesprek. “De ene dag liet hij een filmregisseur ontvoeren om de Noord-Koreaanse cinema wat op te leuken, de andere stelde hij de volledige economische productie ten dienste van het leger of liet hij een colonne kernraketten voor zijn huis paraderen. Of hij verkondigde op de staatstelevisie bloedserieus dat hij de magische gave had om het weer te beïnvloeden, of dat de Zuid-Koreaanse en Amerikaanse voedselpakketten die hier soms gedropt worden eigenlijk giften van buitenlandse naties zijn om hem gunstig te stemmen en te eren. En dat hij een trendsetter was in de internationale modewereld. Hi-la-risch. Zeg van Kim-Jong-il wat je wil, maar hij was wel consequent zo zot als een deur. Hij heeft dat van zíjn vader geleerd, Kim Il-sung. Die was pas kierewiet. Hij is trouwens nog altijd president van Noord-Korea, ook al is ie al meer dan 15 jaar dood. Ik weet niet of die Kim-Jong-un even zotte trucs zal kunnen verzinnen, maar ik vrees ervoor…”
“Wij Noord-Koreanen zijn op gebied van onderdrukking en ontbering door Kim-Jong-il altijd behoorlijk verwend geweest,” bevestigt ons ook Pun-Las-el tijdens een in-codetaal-op-rijstpapier-geschreven-berichtjes-en-in-een-lege-fles-in-zee-geworpen gesprek. “Wist je dat je aan de grens kunt zien dat Noord-Koreaanse grenswachters gemiddeld een paar centimeter korter zijn dan hun Zuid-Koreaanse collega’s? Dat komt omdat wij al een dikke vijftig jaar vrijwel volledig geïsoleerd zijn van de wereldmarkt en dat onze magere binnenlandse oogst zowat volledig naar de staat gaat. En dat 99% van onze bevolking kan lezen en schrijven, maar dat zo goed als alle boeken uit de wereldliteratuur hier verboden zijn? Wij krijgen alleen propagandamateriaal van de Partij onder ogen. En dat hebben wij allemaal te danken aan Kim-Jong-il. Ik weet niet of zijn zoon ons hetzelfde repressiepeil zal kunnen garanderen…”
Geen reden tot paniek
Kim-Jong-un heeft zijn onderdanen al laten weten dat er geen reden voor paniek is. Tijdens een toespraak op de staatstelevisie verkondigde hij dat het “op peil houden van de huidige hoge levensstandaard, die het geboorterecht is van elke Noord-Koreaanse kameraad, zijn eerste prioriteit zal zijn”, alsook het bestendigen van de Noord-Koreaanse militaire suprematie. Verder dankte hij ook alle wereldleiders voor de massaal toegestroomde rouwbetuigingen en zei hij uit te kijken naar een “productieve samenwerking bij het verder uitbouwen van de communistische wereldnatie onder mijn Verlicht Leiderschap.”
Ook beloofde de nieuwe leider-voor-het-leven om tijdens elke publieke verschijning een leuk hoofddeksel op te zetten, “ter verstrooiing van de bevolking”. Tot slot kondigde hij, ter ere van zijn overleden Onsterfelijke Vader, een verlenging van de Noord-Koreaanse werkdag van 11 tot 12 uur af.
“We willen niet op de feiten vooruitlopen, maar dat begint erop te lijken,” lieten een voorzichtig hoopvolle Lee-Not-bruce en Pun-Las-el zich achteraf ontvallen.
