BOGOTA – De internationale financiële crisis begint steeds meer slachtoffers te eisen. In de veelgeplaagde eurozone wordt vooral Griekenland geviseerd, maar dit weekend kreeg ook het Zuid-Amerikaanse Colombia een zware klap te verwerken toen de dood van popzangeres Whitney Houston bekend raakte.
Het is een publiek geheim dat vele Zuid-Amerikaanse landen het gros van hun inkomsten halen uit de teelt en de export van de stimulerende drug cocaïne. Vooral Colombia staat wereldwijd bekend als een van de grootste leveranciers van het goedje. Grote delen van de landbouwoppervlakte van het land worden dan ook ingenomen door cocaplantages, die al decennialang de economische welvaart van Colombia hebben gegarandeerd. Door het onverwachte overlijden van Whitney Houston komt de leiderspositie van Colombia echter op de helling te staan, en kan het land zelfs in serieuze problemen geraken.
De dood van de populaire souldiva jaagt tal van kleine cocaïneboeren nu finaal over de rand van het bankroet. “Whitney Houston was een van onze belangrijkste afzetmarkten. Beter nog dan groot-Antwerpen”, klaagt drugsbaron Pablo Del Bandido. “Met Houstons dood krijgt de sector in een klap zo’n 30% winstverlies door de neus geboord. En dat terwijl we nog maar net een wankel nieuw evenwicht hadden bereikt nadat Amy Winehouse vorig jaar de pijp aan Maarten gaf. Dit is de zoveelste slag in het gezicht van de kleine drugsboer die dag na dag moet wroeten tot hij op pensioen mag. Waar denken die mannen ginderachter in New York eigenlijk dat ze mee bezig zijn?”
Diversifiëren lijkt voorlopig de beste optie voor de Zuid-Amerikaanse drugskartels. “Het is duidelijk dat we niet langer op celebrities alleen kunnen blijven rekenen om onze koopwaar aan te slijten”, snuift Del Bandido. “Keith Richards wordt een dagje ouder, en komt de laatste jaren toe met amper 50 kilo per week. We houden ons hart vast voor de dag dat Tom Barman het loodje legt; dan kunnen we wel definitief de boeken sluiten. We moeten het risico dus spreiden en ook nieuwe doelgroepen trachten te bereiken, zoals jongeren onder de zestien jaar en kansarmen. Bijvoorbeeld door eersteklas marchandise te versnijden met rattenvergif en gruis van TL-lampen om de prijs te drukken.”
