Verenigde Naties hopeloos verdeeld over boze brief aan Syrië

NEW YORK – De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft eindelijk ingestemd met het sturen van waarnemers naar Syrië, die moeten controleren of daar de afgekondigde wapenstilstand in acht genomen wordt.  Om te tonen dat het hen dit keer menens is, hebben de leden van de internationale organisatie besloten om ook een ‘boze brief’ gericht aan de Syrische president Bashar Assad naar Syrië te sturen.  De onderhandelingen over het opstellen van die brief zitten volgens de laatste berichten echter muurvast.

Gérard Araud, de Franse afgevaardigde, verliet de vergadering even om naar het toilet te gaan, en schetste aan de verzamelde pers hoe de gesprekken evolueerden.  “Het zat er van het begin al tegen,” vertelde hij terwijl hij de handen afdroogde.  “China en Rusland stelden voor om als briefaanhef ‘Beste Mijnheer de President Bashar Assad’ te gebruiken, maar dat stuitte onmiddellijk op een veto van de Verenigde Staten, die vonden dat ‘beste’ niet de meest geschikte manier is om iemand aan te spreken die al maanden lang zijn eigen bevolking uitmoordt.  Ze eisten dat de brief gewoon met ‘Aan Bashar Assad’ zou beginnen, maar de afgevaardigde van het Verenigd Koninkrijk stelde dat dit toch wat te bitsig over zou komen en suggereerde om toch iets beleefder te zijn.  Uiteindelijk werd met ‘Geachte heer Assad’ toch een voor alle leden aanvaardbaar compromis bereikt.”

Slotformule

Over de concrete inhoud van de brief zijn de in de Veiligheidsraad vertegenwoordigde landen het voorlopig nog grondig oneens. Omdat de vergadering op dit punt volledig dreigde te blokkeren, stelde voorzitster Susan Rice volgens Araud voor om het eerst over de slotformule te hebben.  “China en Rusland zagen wel iets in ‘Hartelijke groet, de Verenigde Naties,’ maar alweer gebruikten de Amerikanen het vetorecht,” illustreerde Gérard Araud de situatie.  “Als alternatief schoven ze een sec ‘Hoogachtend’ naar voren.  Iedereen kon zich hier wel in vinden, maar de afvaardiging uit Togo merkte toen op dat een boze brief misschien beter op een wat luchtigere manier kon eindigen, om de relaties met Syrië niet helemaal te verzieken.  Wat dachten de leden van ‘Groetjes, de Verenigde Naties’?  De andere landen hebben toen unaniem beslist om de Togolezen naar het postkantoor te sturen om voldoende zegels te kopen.”

Voorzichtig Optimistisch

Gérard Araud blijft voorzichtig optimistisch over de slaagkansen van de collectieve schrijfoefening: “Dit soort dingen kan lang duren, maar we geraken er wel uit.  Maar als u mij nu wil excuseren.  Ik heb een aantal nuttige ideeën over het briefpapier en het lettertype die ik graag aan de Veiligheidsraad zou willen voorleggen.”