VLAANDEREN – Volgens een studie van de KULeuven hebben Vlamingen steeds minder vertrouwen in onze officiële instellingen. De politiek, de pers, het koningshuis, de Kerk: de Vlaming is het allemaal zo beu als koude pap, en verhuist in dichte drommen naar het buitenland. Demografen verwachten dat Vlaanderen na de zomer nog slechts enkele honderdduizenden inwoners zal tellen.
De gezonde, aangeboren Vlaamse achterdocht is volgens de studie de afgelopen tien jaar met maar liefst 90% toegenomen, en heeft ondertussen een ware volksverhuis in gang gezet. “Ze kunnen hier godverdomme vierkant mijn zak opblazen”, stelt de 53-jarige François Cosyns uit Lokeren. “Ik heb al genoeg betaald in mijn leven. Ik vertrek op reis naar Spanje, en ik denk niet dat ik ooit nog terugkom. Die mannen ginderachter in Brussel hebben dit apenland door en door kapot gemaakt!”
De subversieve revolutietaal van gewone mensen als François vindt ondertussen steeds meer weerklank. Ook de familie Van Klaegeren uit Diksmuide verbergt niet langer haar frustraties, en gaat over tot harde actie: “Het is genoeg geweesdt”, typt kleinzoon Franky vastberaden op een online lezersforum. “Wij moeten ieder dag op staan alle vroegte om keihard gaan te werken, en die pollietiek maar centen verbrasse en alles geven uit aan de Walen en vreemdelingen uit achterlijk woestijnland die werken niet en allemaal veel kindergeld uit Vlaamse zak. Genoeg geproffiteert allemaal buiten ik verhuis!”, klinkt het helder.
Exodus
Door het massale vertrek van Vlamingen naar het buitenland is ons wegennet gevaarlijk overbelast. Op de Antwerpse en Brusselse ring is de verkeerschaos totaal, en zitten duizenden chauffeurs al dagenlang muurvast in uitzichtloze files die kunnen oplopen tot honderden kilometers.
Ook Jan Waelmoort (33) schuift stapvoets mee in de exodus, hopend op een beter leven in Frankrijk of desnoods Spanje, weg van alle Belgische ellende. Gaat hij Vlaanderen toch niet een klein beetje missen? “Missen?!”, briest een moegetergde Waelmoort vanuit zijn autoraampje. “Ze kunnen al veel willen. Alstublieft zeg. Die zeveraars met hun cravatten en dikke pensen denken zeker dat wij blijven ja-knikken? Ik dacht het niet. Het is genoeg geweest. Gedaan met geven en toegeven. Voila. Goed weten. ‘t Is dat ik het gezegd heb.”
ik ben ook weg …
Ik wacht nog even tot ik zeker weet dat ook die politiekers, de pers, het koningshuis en de kerk niet naar ’t buitenland zijn verhuisd. Anders moet ik die tocht nog eens in omgekeerde richting maken….
Niet bang zijn, élaba. Teken en parasieten hebben altijd een gastheer nodig.