(pdw) nog steeds niet overtuigd van bestaan hiernamaals

THE GREAT COMEDY CASINO IN THE SKY – In een zeldzaam postuum interview laat de hoofdredacteur van P-magazine en bestuurslid van de sceptische organisatie SKEPP Patrick De Witte weten nog steeds niet overtuigd te zijn van een leven na de dood.  De Witte, ook gekend als (pdw), was een gevierd humorist en een van de architecten van de Vlaamse comedy-scene.  Hij overleed vorige week aan hartfalen.

Bent u niet verrast?  U was niet bepaald het religieuze type en heeft het bestaan van een leven na de dood steeds ontkend.
Ja, ik ben een beetje verrast.  Behoorlijk verrast zelfs.  Fucking verrast.  Een naakte Geert Bourgeois die op een eenwieler met Luikse wafels jongleert en in het Frans de Brabançonne zingt, zou mij niet harder verrast kunnen hebben.  Als atheïst ben ik er altijd vanuit gegaan dat mijn bewustzijn slechts een effect was van de elektrochemische activiteit van mijn brein en dat het met mij als cognitieve entiteit wel schluss zou zijn zodra de (pdw) des vlezes er de brui aan gaf.  Maar ik blijk dus nog steeds in staat een redelijk coherente gedachte te formuleren.  Bit of a shocker, that one.”

Wat gaat u nu doen?
“Wel, als dit echt het hiernamaals is, en daar ben ik for the record nog altijd niet voor de volle honderd procent van overtuigd, dan biedt dit natuurlijk wel wat mogelijkheden.  Dan lopen er hier een paar uiterst interessante mensen rond.  Bob Marley of Bill Hicks, bijvoorbeeld.  Met die gasten wil ik nog wel eens gezellig over een en ander doorbomen.  Of Christopher Hitchens.  Ik vermoed zo ergens dat die hier wel raad mee weet.  En misschien is dit een ideale gelegenheid om eens definitief te weten te komen welke van die Heilige Schrijfselen nu het Ware Woord Gods is.  Het Groene Boekje van de Kosmos, zeg maar.  Als ik me niet vergis zijn er religies die als promo-stunt al eens zeventig maagden in de folder zetten.  Daar wil ik nu eventueel wel een open geest voor houden.  Maar nogmaals: ik ben voorlopig nog niet overtuigd.”

Hoe verklaart u dit alles dan?
“Kijk, ik heb een groot stuk van mijn leven besteed aan het kwaad worden op mensen die met verhalen over Jezus, Mohammed of andere sprookjesfiguren andere mensen wijsmaken dat zij het voor het zeggen hebben.  Want vroeg of laat komt er eentje af met de idee dat de Geliefde Profeet zijn Heilige Gat langs links afveegde, en dat is dan slecht nieuws voor iedereen die zijn gat langs rechts pleegt te wipen.  En samen met dhr. Hercule Poirot weet ik wat hiertegen de beste remedie is: het gebruik van zhe little grey cells.”

Dus redeneert u even mee?  Hoeveel overleden mensen hebben al ooit een interview gegeven aan een Vlaams weekblad?

Nul…
Precies.  Welgeteld nul.  Pas op, dat wil niet zeggen dat het daarom niet mogelijk is – voor alles een eerste keer, he?  Maar als dit nu echt de eerste keer zou zijn… de eerste keer dat een overledene, (pdw) dan nog, postuum een interview zou geven, from – en dit wil ik even benadrukken – beyond the grave, zou het dan niet wat prominenter afgedrukt worden?  Zou het dan niet, kweenie, het fucking hoofdartikel van het hele boekske zijn?

Euh… waarschijnlijk wel ja…
En waar staat dit afgedrukt?

Redelijk achteraan…
Redelijk achteraan.

Zou het dan niet aannemelijker zijn dat de mensen die elke week de rubriek redelijk achteraan schrijven dit hele interview verzonnen hebben?  Als een soort van eerbetoon aan (pdw), die met zijn messcherpe humor en kritische blik op de actualiteit toch altijd een beetje een voorbeeld voor die mensen is geweest?  Hmm?

Dat klinkt inderdaad veel aannemelijker…
Bon.  Dan kunnen we hier afronden zeker?  Of was er nog iets?

Neenee.  Dat was het.  Bedankt voor alles, (pdw).
Graag gedaan, jongens.  Muskatnuss nog aan toe!