KESSEL-LO – Afgelopen nacht raasde een supercel over Vlaams-Brabant. Er vielen hagelstenen zo groot als eieren en er viel meer dan een halve meter neerslag in minder dan een uur. De 54-jarige Lodewijk Browaeys heeft daar niets van gemerkt. ‘Ik lag gewoon te slapen’, bevestigt de Leuvenaar.
Omstreeks 22.41 uur warmde Browaeys nog een kopje melk op in de microgolfoven alvorens de bedstee op te zoeken. “Zoals elke avond stelde ik het aantal minuten in dat de melk moest opwarmen”, getuigt de vijftiger. “Normaal stel ik het toestel in op 1 minuut 25 seconden, maar aangezien het zo uitzonderlijk warm was geweest en de melk niet in de koelkast had gestaan, koos ik nu voor 1 minuut 15, daarmee hopende dat de melk dezelfde graad van lauwheid zou bereiken als op een koelere dag.”
Op dat moment was het al lichtjes aan het druppelen. “Ik ledigde mijn kopje melk, maakte mijn boterhammen klaar voor op het werk – twee met jonge kaas en een mespunt margarine – en me in mijn ledikant installerende hoorde ik het getik van de regen op mijn Velux-dakraam, maar ik stelde me daar geen verdere vragen bij”, aldus Browaeys. “Wel stelde ik vast dat de intensiteit van het getik langzaam in kracht toenam. Dat vind ik echter eerder gezellig dan onrustwekkend.” Daarop las Browaeys zoals elke avond nog een aantal pagina’s in een boek uit de reeks Ooggetuigen, en omstreeks 23.18 viel de Leuvenaar in slaap.
Rond middernacht bereikte de kern van een grote supercel het luchtruim boven Browaeys’ woonst. “Van de haast stroboscopische weerlichten, het oorverdovende gerommel en de rammelende hagelstenen op mijn Velux-dakraam heb ik werkelijk niets gemerkt”, vertelt Browaeys naar waarheid. “Ook de grote convectiestromen en de daarmee gepaard gaande valwinden die hele bomen kunnen ontwortelen en mensen in een vingerknip dakloos kunnen maken zijn compleet aan mij voorbijgegaan. Op de website van het lokale dagblad las ik zelfs dat het onweer de hele straat heeft blank gezet en in een voorbijglijdende gletsjer heeft veranderd”, zegt Browaeys vol ontzag voor het natuurgeweld. “Niets van gezien.”
REM-slaap
Een uur later was de superstorm verder getrokken, richting Limburg, en kon Browaeys rustig aan zijn eerste REM-slaap en de tweede helft van zijn nachtrust beginnen. “En niet veel later, stipt om 06.45 uur ’s ochtends zoals elke dag behalve in het weekend, is mijn wekker afgegaan. De zonnewering van mijn Velux-dakraam terugschuivende zag ik het blauwe zwerk met daarin een aantal middelgrote wolken”, getuigt de Leuvenaar. “Het beloofde een mooie dag te worden. Zeker aangezien ik kelder noch buitengeparkeerde auto heb, daar ik in een bescheiden rijwoning in de buurt van het station woon. Ik hoef dus niet te pompen of naar Carglass te bellen, zoals de meeste van mijn buren,” besluit Browaeys.
Browaeys is vanochtend zonder regenjas naar het werk vertrokken. “Het ziet er niet naar uit dat er iets zal uitvallen vandaag”, gist de pendelaar.
Het boek uit de reeks Ooggetuigen waardoor Lodewijk helemaal ingepalmd werd, heet “NATUURRAMPEN” en onderzoekt de krachten die onze planeet vorm geven en die ons leven beinvloeden. Nét voor het inslapen mompelde hij nog: “ver van mij bed zenne…”
Hey, J-P De Leugheneire, wat heb ik misdaan???
Ok, back in business!
Dag Ward
blijkbaar had je gereageerd op een spambericht, waardoor je was weggespamd. Maar alles lijkt ok nu.