Door de nationale staking staat hier vandaag geen wervende titel

LOVENJOEL – Vandaag kunt u op De Raaskalderij geen artikel lezen. Dit komt omdat De Raaskalderij solidair is met de nationale stakingsactie van zes november.

Aangezien niemand op de redactie van De Raaskalderij vandaag van plan is om ook maar één letter op papier te zetten, kunt u hier op dit moment niets lezen. Wel kunt u terecht in onze archieven om enkele vorige artikels te herlezen. In veel gevallen zijn ze nog steeds brandend actueel. Normaal zouden we hier dan ook enkele hyperlinks voorzien naar de betreffende artikelen, maar vandaag zoekt u het zelf maar uit. De schuld daarvoor moet u niet bij ons zoeken, maar bij de besparingsplannen van de regering.

Ook in een tweede paragraaf heeft de redactie vandaag geen zin. Daarmee wil De Raaskalderij een krachtig symbool stellen tegenover de regering-Michel I. Op geen enkele manier willen we vandaag een poot verzetten of inkt laten vloeien. Die absolute schrijfstilte moet dienen om ons ongenoegen kenbaar te maken over de ideologisch gekleurde besparingen van de huidige regering. We doen vandaag dus niet mee aan de dagelijkse mallemolen, trekken er even de stekker uit en weigeren onze anders geestige maatschappijkritiek vandaag wereldkundig te maken. Geenszins hebben we de intentie om vandaag content online te plaatsen, en diengevolge valt er noppes te beleven op onze website. Vandaag geven we het woord aan de stilte. Aan de leegte. Aan het zwijgen. Niet uit luiheid maar uit idealisme knutselen we heden geen witty woordenbrij. Van ons zal u vandaag geen nieuws, humor of wat dan ook te lezen krijgen.

Vlijmscherp

Wie dacht hier vandaag nog een vlijmscherp stuk over de vakbonden en de betoging of de besparingen van de regering terug te kunnen vinden, komt sowieso bedrogen uit. Wij hebben absoluut geen enkele intentie om vandaag te werken. We zitten hier en we doen eenvoudigweg niets. We raken onze schier weggesleten toetsenborden niet eens aan, werpen geen blik op de automatische spelcontrole, en vooral we hullen ons in een lexicale geheelonthouding. Als anderen rustig willen doorpennen, ons niet gelaten, maar wij zien daar voor deze ene keer helemaal en radicaal van af. We zullen vandaag geen enkele kans onbenut laten om er het zwijgen toe te doen. Ook al moeten we ons inhouden, u krijgt vandaag simpelweg niets te lezen. In plaats daarvan kijgt u nog een random paragraaf uit Karl Marx’ magnum opus Das Kapital te lezen. Zoals u al door had, is schrijven vandaag voor ons uit den boze, maar copy-pasten lukt nog net.

De consequente aanhangers van de illusie dat de meerwaarde voortvloeit uit een nominale prijsverhoging of uit het voorrecht van de verkopers de waar te duur te mogen verkopen, veronderstellen dus een klasse, die slechts koopt zonder te verkopen, dus ook consumeert zonder te produceren. In het stadium, waar we nu met onze uiteenzettingen zijn gekomen, de eenvoudige warencirculatie, is voor het bestaan van een dergelijke klasse nog geen verklaring te geven. Maar laat ons hierop vooruitlopen. Het geld, waarmee een dergelijke klasse steeds weer koopt, moet haar even voortdurend zonder ruil, voor niets, op basis van een of andere titel van recht of geweld van de zijde van de warenbezitters weer toevloeien. Het verkopen van waren aan deze klasse boven de waarde komt er op neer dat men het geld, dat voor niets werd gegeven, weer gedeeltelijk terugkaapt. Zo betaalden de steden in Klein-Azië een jaarlijkse schatting aan het oude Rome. Met dit geld kocht Rome waren van hen en deze waren werden te duur gekocht. De bewoners van Klein-Azië bedrogen de Romeinen doordat ze de veroveraars een deel van de schatting langs de weg van de handel weer aftroggelden, maar toch bleven de bewoners van Klein-Azië de bedrogenen: hun waren werden toch met hun eigen geld betaald. Dit is dus niet een methode van verrijking of van vorming van meerwaarde.

Tot slot kunt u hier vandaag uitzonderlijk geen grappige uitsmijter lezen. Wij hopen daarmee het patronaat in het hart te treffen.