Peter Adriaenssens vraagt kleuterleiders om waakzaam te zijn voor ‘kleine terroristen’

LONDEN – In Groot-Brittannië kunnen kleuterleiders binnenkort kinderen identificeren die ‘een verhoogd risico lopen zich tot het terrorisme te bekeren’. Geen slecht idee, vindt  kinderpyschiater Peter Adriaenssens. Hij raadt ook kleuterleiders in België aan om waakzaam te zijn.

Peuters brengen een groot deel van hun jonge leven door achter tralies, waar ze door een veelvoud aan traumatische ervaringen, zoals pijnlijke uitslag op de billetjes of een plotse uitval van het nachtlampje, in ijltempo kunnen radicaliseren.

Bovendien worden de ukjes steeds vaker blootgesteld aan haatpreken van radicale televisie-imams, omdat hun tweeverdienende ouders te weinig tijd hebben om zich de hele tijd met hen bezig te houden. “Peuterhersentjes zijn dan ook ontzettend vatbaar voor extremistisch gedachtegoed”, aldus kinderpsychiater Peter Adriaenssens. “Omdat de zin voor nuance zich pas later ontwikkelt, zal een tweejarige al snel zeggen dat ‘alle groenten slecht zijn’, terwijl hij enkel spruitjes bedoelt.”

“Op net dezelfde wijze kun je een kleuter makkelijk inprenten dat alle westerlingen onthoofd moeten worden, terwijl de kleuter in kwestie misschien enkel de juf dood wenst, omdat ze hem net gestraft heeft.”

Vaak vormen kleuters na verloop van tijd een zogenaamde sleeper cell. “Ze gedragen zich een hele tijd voorbeeldig en dan slaan ze plots, wanneer niemand het verwacht, toe met een biologisch wapen in hun luier”, waarschuwt een anonieme medewerker van het Peuter Interventie Team (PIT) van de federale politie. “En dan is het vaak al te laat.”

Het PIT raadt kleuterleiders dan ook aan om extra alert te zijn voor kleine signalen dat de peuter aan het radicaliseren is. “Als de kleine terrorist weigert de juf de hand te schudden, autootjes tegen elkaar laat botsen, ‘boem’ roept, er maar niet in slaagt de letter ‘r’ fatsoenlijk uit te spreken, of zijn baard laat staan, kan dat er allemaal op wijzen dat een aanslag nakende is. Het is belangrijk om vroeg genoeg in te grijpen, zodat de kleuter nog gerehabiliteerd kan worden.”

“Het is belangrijk om dergelijke, extreme gedachten reeds op jonge leeftijd op te sporen en in de kiem te smoren”, raadt ook Adriaenssens aan.  “In de eerste plaats door hen in prenten dat ze hun opleiding vervolmaken en dat hun toekomst in België ligt, maar als dat niet lukt ook met slaapdeprivatie of een dagelijkse sessie waterboarding in het kinderbadje”. “Dat is niet inhumaan, aangezien kleuters hun herinneringen aan de vroegste kindertijd toch verliezen rond hun zevende levensjaar.”