Danny Pieters wint Nobelprijs Natuurkunde

OSLO – De Belgische politicus en professor Danny Pieters (N-VA) krijgt in december de Nobelprijs Natuurkunde 2017. De expert sociale zekerheid krijgt de prestigieuze prijs omwille van zijn baanbrekende relativiteitstheorie inzake armoede en inkomensongelijkheid.

Vroeger dan op andere jaren kwam het Nobelprijscomité met de bekendmaking van de winnaar. In een korte mededeling looft het comité het werk van Danny Pieters en zijn ingenieuze team van quantumfysici bij de N-VA. Volgens Pieters’ theorie neemt de relativiteit van armoede toe naarmate zijn eigen inkomen toeneemt. De Raaskalderij nam telefonisch contact op met hem om hem te feliciteren.

Professor Pieters nam allereerst uitgebreid de tijd om zijn team en collega’s in de bloemetjes te zetten. ‘Deze doorbraak was er nooit gekomen zonder het baanbrekende werk van collega Liesbeth Homans (N-VA) naar de relativiteit van racisme,’ vertelt Pieters. ‘Ik wens dan ook uitdrukkelijk haar en het volledige team van N-VA-quantumfysici te feliciteren voor hun harde werk.’

Het hele onderzoek van Pieters naar de relativiteit van armoede kwam in een stroomversnelling toen hijzelf doorheen de jaren meer en meer begon te verdienen. ‘Met mijn steeds hoger inkomen kwam ik tot een merkwaardige vaststelling: hoe meer ik verdiende, hoe relatiever ik armoede begon te vinden.’ In zijn carrière bekleedde Pieters namelijk tal van goed tot zeer goed betaalde functies in de politieke en de academische wereld. Zo was hij al parlementslid, Leuvens gemeenteraadslid en zelfs voorzitter van de Senaat. Sinds 2013 is Pieters vicerector van de groep Humane Wetenschappen aan de KU Leuven, en bekleedt hij nog tal van andere betaalde posities. Dit alles maakt hem uitzonderlijk goed geplaatst om zich uit te spreken over hoe relatief armoede eigenlijk is.

Pieters volgde het Angelsaksisch model, waarin arme partikels worden opgesplitst in ‘goede’ en ‘slechte’ armen: zij die er zelf schuld aan hebben, en zij die er niets aan kunnen doen. ‘Natuurlijk zijn er nog enkele beperkingen. Zo zijn we er in ons theoretisch model vanuit gegaan dat arme mensen ook steeds effectief krijgen waar ze bij wet recht op hebben.’ Critici van de theorie beweren dat dit niet altijd het geval is. 

Tot slot: wat gaat Danny Pieters doen met het geld van de Nobelprijs? ‘Dat zal worden gebruikt voor onderzoek. Zo heb ik het altijd bijzonder spijtig gevonden dat ik mijn gouden handdruk (tussen de 60.000 en 180.000 euro netto, nvdr.), waar ik recht op had nota bene, heb moeten laten schieten, waardoor ik nooit het effect heb kunnen onderzoeken van die cash-inflow op de relativiteit van armoede. Dat onderzoek kan nu dus eindelijk van start gaan. Misschien dat we nu eindelijk tot een kernsplitsing van de sociale zekerheid kunnen komen.’