BERINGEN – Voor het eerst in honderd jaar is er officieel een wolf gesignaleerd op Belgisch grondgebied. Minister Schauvliege (CD&V) neemt extra maatregelen om het kwakkelende roodkapjesbestand te beschermen.
Vroeger vond je ze overal in Vlaanderen, maar het endemische roodkapje is in de loop van de afgelopen eeuw fel teruggedrongen door uitheemse kapjes. Met het verdwijnen van roodkapjes, hun primaire voedselbron, vertrok ook de wolf uit onze streken. In de periferie hielden roodkapjes het wat langer uit, maar aangezien hun habitat vooral in bosrijk gebied te situeren is, zijn ze hoe dan ook erg zeldzaam geworden. Enkel in de bossen van Limburg telde Natuurpunt de vorige jaren nog enkele broedparen.
Precies daar is nu een wolf gesignaleerd. Minister van Leefmilieu Joke Schauvliege neemt dan ook enkele maatregelen om het met uitsterven bedreigde roodkapje te beschermen tegen hun belangrijkste natuurlijke vijand. “We vragen onze boswachters om de controles van Limburgse grootmoeders drastisch op te voeren.”
Voor de mens dreigt geen gevaar, benadrukt Schauvliege. “Maar als het om het fenotype ‘grote, boze’ gaat raden we kleine keuterboeren wel aan om een stevig kot te bouwen voor hun dieren”, waarschuwt de minister. “Zeker als hun veestapel uit niet meer dan drie biggetjes of zeven geitjes bestaat.”
Zeg in Limburg kun je van alles verwachten maar niet dat wolven broeden.
Laat me niet lachen. Je dacht toch zeker niet dat de Boze Wolf dat ouwe wijf echt helemaal in zijn eentje heeft opgegeten? Wel heb ik jou daar, Roodkapje en de Boze Wolf is puur verzonnen. Nee nee, mij neem je niet in de maling. Die grootmoeder was niet te vreten. Dat kon je zo wel zien.
Meer dan 99% van de soorten die ooit op aarde geleefd hebben, zijn al uitgestorven. Het uitsterven van de soort ‘Roodkapje’ zal in de evolutie een non-event zijn en nauwelijks een rimpeling veroorzaken, nog kleiner dan die van de val van een druppel morgendauw in het meer van Genève. Overschat ook de rol niet van Roodkapje in de voedselketen: geen enkel Roodkapje moet nu nog eten brengen naar haar zieke grootmoeder in haar huisje in het bos. Grootmoeder woont vandaag comfortabel in home ‘Avondrood’ en krijgt er de beste voeding, keurig gecontroleerd en goedgekeurd door de Voedselinspectie. En de jager? Hij zou tegenwoordig niet moeten proberen zonder verdoving de buik van de volgevreten wolf – een beschermd dier trouwens – open te snijden om er Roodkapje en grootmoeder uit te bevrijden. Laat staan de buik dan achteraf te vullen met stenen en weer toe te naaien. Degelijke folterpraktijken komen nu alleen nog voor in lieve kindersprookjes of in godsdienstige gemeenschappen, ter ere van de goden. En de toekomst na het verdwijnen van Roodkapje? Leven en werk van Roodkapje zijn voldoende gedocumenteerd in talloze biografieën zodat er later zeker documentaires over zullen gemaakt worden zoals nu over andere uitgestorven soorten zoals dinosaurussen, Menapiërs, Soemeriërs of niet-sjoemelende politici.
Roodkapje gaat efkes van het pad af, ergens in de Kempen. Hoort ze iets ritselen in de bosjes. Iets meer genaderd ziet ze een wolf. “Oh grote boze wolf, wat heeft u een groot rood hoofd”. Wolf: “Laat me met rust, ik zit te kakken”.