STEENOKKERZEEL – Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) heeft een maximum security wing voor kleuters geopend aan het gesloten asielcentrum in Steenokkerzeel. Daar zullen de zware jongens van de kleuterklas hun gedwongen repatriëring afwachten.
De afdeling is speciaal ontworpen om de grootste lastpakken makkelijk de baas te kunnen. “De kleuters zullen het grootste deel van de dag alleen in een kleine isoleercel doorbrengen, zodat ze de andere kinderen niet kunnen beïnvloeden met hun gevaarlijke gedachtegoed”, aldus Francken. “Ontsnappen is onmogelijk: de parkjes zijn wel een meter hoog.”
Messen, vorken en andere potentieel gevaarlijke voorwerpen zijn niet toegelaten in de afdeling. “We geven hen fruitpap en groentepap, dat kunnen ze makkelijk met een plastieken lepel naar binnen werken. Ook de knuffels, de kussentjes en het speelgoed in de hele vleugel zijn zacht en hebben afgeronde hoeken, zodat ze zichzelf of hun bewakers niet kunnen verwonden. Want wie gaat u bellen als er straks een cipier met een blote voet op een Duplo-blokje trapt?”, vraagt de staatssecretaris retorisch.
De Orde van Vlaamse Balies heeft veel kritiek op de nieuwe vleugel. Ze vinden dat het belang van het kind altijd moet voorgaan op andere overwegingen. “Maar zeg me dan eens wat ik met die kinderen moet doen?”, werpt Francken op. “Je kunt hen niet zomaar loslaten in de maatschappij. Velen van hen komen uit oorlogsgebied en hebben heel hun leven in de illegaliteit doorgebracht. Die kinderen hebben een cynisch wereldbeeld en weten gewoonweg niet hoe ze zich moeten gedragen in normale situaties.”
“We moeten gewoon aanvaarden dat deze kleuters niet meer herop te voeden vallen en daarom is het de meest veilige optie om hen, voorafgaand aan hun uitwijzing, al te verwijderen van onze straten”, besluit Francken.
Zal niet veel helpen want dat zal weeral een aanzuigeffect hebben. En kleuters kennen er wat van, van zuigeffecten.
Dit kan echt niet door de beugel, maar ik vermoed dat Francken de zwarte piet weer naar Geens zal doorspelen. Als de parkjes maar een meter hoog zijn, kunnen ze heel gemakkelijk drugs en wapens aan elkaar doorgeven. Om nog niet te spreken over ontsnappingen met helikopter …
België is een pretpark. Iedereen onder 1 meter krijgt daar vrije toegang. Wil je vermijden dat het pretpark overspoeld wordt door midgets met kwade bedoelingen, dan moet je een dranghek van 1 meter plaatsen. Logisch!
Om het allemaal wat vriendelijk te houden, kan je er een houten hek van maken. Met de inhoud daarvan WANEN de betrokkenen zich in een pretpark. Iedereen tevree en de cirkel is rond.
De bodem, en de andere kant. Hier en daar waar ze vandaan komen zijn de kinderen een bescherming voor hun ouders. Hoe kwetsbaarder die zelf zijn des te meer kinderen. Ook hier een bindmiddel voor de ouders om zich over hun gezamenlijke kinderen in te roddelen met de betere posities in de lokale samenleving. Op dit vlak wordt op de oorspronkelijke bewoner op straat geanticipeerd, want daar begint ook de politiek. Je kunt duidelijk zien dat de vluchteling een buitengewoon ontwikkeld politiek instinct heeft en zo bijdraagt aan het detecteren van de alleenstaande.
Gaat dat eindelijk eens stoppen met een minister die “eindelijk” eens doet waar hij voor gekozen en betaald is beaechelijk proberen te maken????
Een Oude Belg die het opneemt voor een Nieuw-Vlaamse Alliantiër, als dat niet schoon is. Maar Eburoon – is het toevallig Ambiorix zelve? – heeft een punt, Francken maakt zijn verkiezingsbeloften waar en treedt als staatssecretaris van Administratieve vereenvoudiging heel doortastend op. Het verwerven van de Belgische nationaliteit kan nu zonder paperasserij, sans papier in het schoon Frans. Een eenvoudige tweet onder hashtag #bedbadbroodbankrekeningbijbelfius of kortweg #beaechelijk volstaat en Theo komt, samen met de fanfare uit Lubbeek, voor u persoonlijk applaudisseren.
“Servisch gezin weggelopen uit open terugkeerwoning in Sint-Gillis-Waas” staat er in de gazet. Waar maken ze hun eigen zorgen om? Ge moet die titel eens aandachtig lezen: Die komen wel terug. Vraag het maar aan de eerste de beste duivenmelker.
Gisteren gezien in Comme chez Soi ! Ze betaalden met de Mastercard van DVZ. En ik kan het weten want ik stond aan het frituurke recht tegenover.
Comme chez soi, het zegt het letterlijk: die mensen voelen zich hier thuis. En zoals elke Vlaming gaan ze ook eens graag uit huis eten. En zoals Theo Francken zelve betalen ze ook met een betaalkaart van DVZ. Wat kunt ge nu nog meer aan inburgering van deze mensen vragen? In een frituur gaan eten? OK, maar dan moet ge hen wel in de mogelijkheid stellen om dat te doen en hun voldoende cash geven want met die betaalkaart gaat dat niet lukken. Ge moet consequent blijven, hé.